joga

Encyklopedia PWN

[sanskr. puruṣa ‘mężczyzna’],

filoz. ind. w filozofii indyjskiej, zwłaszcza w systemach sankhji i jogi, bezczynny byt, czysta, niezróżnicowana, zindywidualizowana i wyzuta z treści przedmiotowej świadomość;

Riśikeś, hindi Rishīkesh, ang. Rishikesh,

m. w północnych Indiach, w stanie Uttarańćal (do 2000 w Uttar Pradeś), nad górnym Gangesem, w górach Śiwalik.

satkarjawada

[sanskr., ‘doktryna o skutku istniejącym (przyczynie)’],

w indyjskiej filozofii określenie szkół filoz., które jako podstawę teorii przyczynowości przyjmują założenie, iż wszelki skutek preegzystuje w swojej przyczynie;

Śarawati, hindi Śarāvatī, ang. Sharavati,

hydrowęzeł w zachodnich Indiach, w stanie Karnataka, w Ghatach Zachodnich, na rz. Śarawati (uchodzi do M. Arabskiego);

Tirumular, tamilskie Tirumūlar, żył prawdopodobnie na przeł. VI i VII w.,

poeta indyjski, tworzący w języku tamilskim;

Tirumuraj

[tamil. tiru ‘święty’, ‘czcigodny’, muṟai ‘zasada’, ‘prawo’, ‘porządek’],

Święty Kanon,

ortodoksyjne teksty tamilskiego śiwaizmu, zbiór utworów tamilskich poetów-mistyków i świętych śiwaickich (najanmarowie) pochodzących gł. z V–XII w.;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>