joga

Encyklopedia PWN

[sanskr. āgama ‘to, co przyszło’]:

Święte teksty późnego hinduizmu; w dźinizmie zbiór świętych pism kanonicznych uznawany przede wszystkim przez śwetambarów.

[sanskr. ānvīkṣikī ‘dyscyplina badawcza’, ‘metodyczna refleksja’],

wczesnoindyjski nurt filoz., z którego ok. II w. n.e. wykształcił się system njaji;

[sanskr. bhagavān ‘ten, któremu należy się udział’, ‘pan’, ‘bóg’, ‘wzniosły’, gītā ‘święta pieśń’],

Gita, Pieśń Pana, sanskrycki poemat rel.-filoz., część VI księgi indyjskiego eposu Mahabharata, zawierający kwintesencję doktryny hinduizmu.

[krə̣^uli]

Aleister, ur. 1875, zm. 1947, Hastings,

ang. okultysta;

ćitta, sanskr. citta,

termin filozofii i psychologii indyjskiej;

[sanskr., ‘spojrzenie’, ‘pogląd’],

indyjska nazwa systemów filozoficznych;

Materiały dodatkowe