izolowany
Encyklopedia PWN
półprzewodnikowy przyrząd optoelektroniczny, złożony z pary elementów: fotoemitera (na wejściu) i fotodetektora (na wyjściu), umieszczonych we wspólnej obudowie, izolowanych elektrycznie i sprzężonych optycznie;
substancje bardzo słabo przewodzące prąd elektr. (dielektryki), stosowane do izolowania przewodów (kabli), części maszyn i urządzeń elektrycznych.
proces termodynamiczny, w którym układ ani nie pobiera, ani nie oddaje ciepła (δQ = 0);
ponad 1500 typologicznie zróżnicowanych języków współcz. i wymarłych;
