elektroizolacyjne materiały

elektroizolacyjne materiały,

substancje bardzo słabo przewodzące prąd elektr. (dielektryki), stosowane do izolowania przewodów (kabli), części maszyn i urządzeń elektrycznych.

Jakość materiałów elektroizolacyjnych zależy od ich właściwości elektr.: 1) rezystywności (zwykle 10⁹–10¹⁵ Ω · m w temperaturze 20°C) — decydującej o wartości prądu upływowego przewodnika izolowanego tym materiałem; 2) wytrzymałości elektr. 1–100 kV/mm — wpływającej na grubość warstwy izolacji, a więc na oszczędność materiałów i miniaturyzację sprzętu; 3) współczynnika strat dielektr. (tg δ) 10^–2–10^–4 — niski współczynnik strat dielektr. materiałów elektroizolacyjnych zapewnia niezawodność pracy izolacji w warunkach szybkozmiennych pól elektr. wywołujących jej nagrzanie (tym silniejsze, im większy jest ten współczynnik). Jakość materiałów elektroizolacyjnych zależy również od ich właściwości cieplnych, mech. i chemicznych. Najczęściej stosowane grupy materiałów elektroizolacyjnych: gazowe (powietrze), ciekłe (różne oleje, gł. miner. i syntet., niepalne) i stałe (miner., ceramiczne, bitumiczne i włókniste). Osobną grupę stanowią lakiery powłokowe odporne na wilgoć, smary i wysoką temperaturę; jako materiały elektroizolacyjne stosuje się ostatnio również tworzywa sztuczne.