instrumentalne

Encyklopedia PWN

węg. zespół wokalno-instrumentalny, zał. 1962;

[gr. optikḗ ‘nauka o zjawiskach wzrokowych’],

dziedzina nauki i techniki zajmująca się światłem — zjawiskami związanymi z jego generowaniem, rozchodzeniem się, detekcją, oddziaływaniem z materią i wynikającymi z nich zastosowaniami;

oratorium

[łac.],

muz. gatunek muzyki dram., niesceniczny, z tekstem najczęściej o tematyce rel., wykonywany w kościele (poza liturgią) lub w sali koncertowej; także utwór tego gatunku;

orkiestra

[gr.],

typ muzycznego zespołu instrumentalnego;

paleoklimatologia

[gr.],

nauka o klimacie w minionych epokach geol. i historycznych;

parafraza

[gr.],

muz. utwór instrumentalny o charakterze improwizacyjno-wirtuozowskim, w postaci swobodnej fantazji, oparty na tematach innego utworu muz. lub pieśni ludowej;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>