instrumentalne
Encyklopedia PWN
przeznaczona do wykonania przez głosy ludzkie: solo lub w zespole (ansambl, chór);
zespół wokalno-instrumentalny, zał. 1971 przez W. Bellona (1952–85), reaktywowana 1992;
psychol. termin wprowadzony przez I. Pawłowa, przejęty i stosowany w behawiorystycznych teoriach uczenia się (behawioryzm) na oznaczenie faktu, że pewne zdarzenia (stany rzeczy) występujące w następstwie zachowań zwiększają prawdopodobieństwo pojawienia się tych zachowań w przyszłości w podobnych sytuacjach;
zachowanie, zachowanie się,
psychol. jedno z podstawowych pojęć psychologii; w najszerszym znaczeniu — każda dająca się obserwować reakcja na bodźce z otoczenia lub ogół reakcji i ustosunkowań organizmu żywego do środowiska.
umowne określenie stanu stosunków międzynarodowych charakteryzujących się trwałym konfliktem, ale również niemożnością jego rozstrzygnięcia przez konfrontację militarną.
kompozytor, organista i dyrygent;
