historycznego
Encyklopedia PWN
kierunek w historiografii polskiej ukształtowany po upadku powstania styczniowego 1863–64, głównie w kręgu galicyjskich konserwatystów (stańczyków);
marksistowska nauka o społeczeństwie i prawach jego rozwoju;
nauka pomocnicza historii, której przedmiotem badań jest wartość, geneza oraz systemy miar, wag i układów liczenia używanych przed wprowadzeniem systemu metrycznego;
systemy miar długości, powierzchni, objętości oraz wag kształtujące się w trakcie wielowiekowego procesu, w podstawowych dziedzinach działalności ludzkiej, wymagających oceny wielkości: w pracy ludzkiej i zwierzęcej, w produkcji (np. rolnictwo, górnictwo, rzemiosło), w podróżach, handlu i transporcie oraz innych, codziennych sytuacjach (np. odległość mierzona zasięgiem wzroku, czułością słuchu).
muzeum poświęcone dziejom Warszawy od czasów najdawniejszych do współcz.; zał. 1948, mieści się w zabytkowych kamienicach na Rynku Starego Miasta;
