historyczna

Encyklopedia PWN

kierunek w niem. nauce państwa i prawa w 1. poł. XIX w., występujący przeciwko oświeceniowej koncepcji prawa natury i głoszący, że prawo jest wytworem ducha narodu, kształtującym się żywiołowo, podobnie jak język i obyczaj.
kierunek w ekonomii, opozycyjny wobec klasycznej szkoły w ekonomii, związany z historyzmem (głównie na gruncie brytyjskim i amerykańskim), negujący obiektywny charakter praw ekonomicznych, sięgający do idei romantyzmu i nacjonalizmu, głoszący idee protekcjonizmu wychowawczego, nawiązujące do myśli merkantylistycznej (merkantylizm), charakterystyczny dla państw, które w stosunku do Anglii i Francji z opóźnieniem weszły na drogę przemysłowego rozwoju, jak: Niemcy, Rosja, Polska.
zdolność postrzegania losów własnych i swojej grupy jako części linearnego procesu historycznego;
nauka badająca przemiany środowiska geogr., które dokonały się w przeszłości pod wpływem działalności ludzkiej oraz czynników przyrodniczych;
kierunek w historiografii polskiej końca XIX w.;
kierunek w etnologii;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia