grafit
Encyklopedia PWN
diamagnetyzm
fiz. zjawisko powstawania w materiale namagnesowania skierowanego przeciwnie do przyłożonego z zewnątrz pola magnetycznego;
[gr.],
krystal. występowanie tej samej — pod względem składu chem. — substancji w 2 lub więcej odmianach krystalicznych (krystalograficzne układy), różniących się budową wewn. i związanymi z nią postaciami krystalograficznymi oraz właściwościami fiz. i niektórymi właściwościami chemicznymi.
smarne środki, pot. smary,
materiały służące do smarowania powierzchni trących, zaliczane do materiałów konstrukcyjnych.
rodzaj węgla kopalnego o największej zawartości pierwiastka węgla (do 98,2% masowych), pośredni między antracytem a grafitem (bardziej zbliżony do grafitu);
Akhisar, staroż. Tyatejra,
m. w zachodniej Turcji (il Manisa), nad rz. Zab;
