fagocytoza

Encyklopedia PWN

subpopulacja limfocytów zdolna do produkcji swoistych przeciwciał (immunoglobuliny), u ssaków dojrzewająca i nabierająca kompetencji immunologicznej w szpiku kostnym, natomiast u ptaków — w kaletce (torebce) Fabrycjusza (B od ang. Bursa Fabrici);

mitochondria

[gr. mítos ‘nić’, chondríon ‘ziarnko’, ‘grudka’],

anat. organelle w cytoplazmie komórek eukariotycznych, których zasadniczą funkcją jest utlenianie prostych związków organicznych do dwutlenku węgla i wody, przy wykorzystaniu tlenu atmosferycznego.

monocyty

[gr. mónos ‘jedyny’, kýtos ‘komórka’],

komórki układu immunologicznego zaliczane do leukocytów agranularnych, stanowiące 4–8% leukocytów w krwi obwodowej;

neutrofile

[łac.-gr.],

granulocyty obojętnochłonne, mikrofagi,

rodzaj leukocytów wykazujących zdolność do fagocytozy i uczestniczących w odpowiedzi immunologicznej;

opsoniny

[gr.],

rodzaj przeciwciał zawartych w świeżej surowicy krwi usprawniających proces fagocytozy;

osteoklasty

[gr. ostéon ‘kość’, klásis ‘złamanie’],