limfocyty B

limfocyty B,

subpopulacja limfocytów zdolna do produkcji swoistych przeciwciał (immunoglobuliny), u ssaków dojrzewająca i nabierająca kompetencji immunologicznej w szpiku kostnym, natomiast u ptaków — w kaletce (torebce) Fabrycjusza (B od ang. Bursa Fabrici);

cechą charakterystyczną wszystkich limfocytów B jest obecność na ich powierzchni immunoglobulinowego receptora dla antygenu, będącego formą przeciwciała (immunoglobuliny) związanego bezpośrednio z błoną komórkową; dojrzałe limfocyty B migrują do obwodowych narządów i grudek limfatycznych, związanych z błonami śluzowymi przewodu pokarmowego (migdałki, wyrostek robaczkowy), oddechowego i moczowo-płciowego; na terenie grudki limfatycznej dochodzi do rozpoznania antygenu i aktywacji swoistych dla niego klonów limfocytów B — w procesie tym czynnie uczestniczą limfocyty Th (limfocyty T), które wspomagają aktywację limfocytów B; limfocyty B biorą również udział w aktywacji limfocytów Th przez prezentowanie im swoistych antygenów. W wyniku swoistej aktywacji limfocyty B ulegają namnażaniu i przekształcają się w komórki plazmatyczne produkujące swoiste immunoglobuliny (odpowiedź humoralna). Powstałe na terenie grudek limfatycznych swoiste immunoglobuliny przechodzą drogą naczyń limfatycznych do krwi, która następnie rozprowadza je do wszystkich narządów i tkanek gospodarza, gdzie wiążą się z antygenami, powodując ich aglutynację, inaktywację oraz ułatwiając ich fagocytozę przez makrofagi i granulocyty.