elektronową
Encyklopedia PWN
magnetochemia
dział chemii fiz. zajmujący się badaniem wzajemnej zależności między strukturą elektronową i molekularną substancji a jej właściwościami magnet. (magnetyzm).
[gr.],
faza stała (zwykle dwu- lub trójskładnikowa), składająca się albo wyłącznie z pierwiastków metalicznych, albo z pierwiastków metalicznych i niemetalicznych, mająca właściwości pośrednie między właściwościami roztworu stałego i typowego związku chem. o wiązaniach jonowych lub kowalencyjnych.
biol. preparaty przygotowane technikami mikroskopowymi do analizy w mikroskopie opt. lub elektronowym;
Mulliken
chemik amerykański;
[mạlıkən]
Robert Sanderson, ur. 7 VI 1896, Newburyport (stan Massachusetts), zm. 31 X 1986, Arlington (stan Wirginia),
rentgenostrukturalna analiza, strukturalna analiza kryształów,
jeden z działów krystalografii obejmujący metody obliczeniowe mające na celu określanie pozycji atomów w komórce elementarnej kryształu, na podstawie natężeń wiązek promieni rentgenowskich odbitych od płaszczyzn sieciowych tego kryształu, rejestrowanych metodami goniometrycznymi (goniometr rentgenowski) lub dyfraktometrycznymi (dyfraktometr rentgenowski).
fizyk niem., specjalista w dziedzinie radiotechniki, optyki elektronowej i techniki izotopowej;
