elektronową
Encyklopedia PWN
niem. inżynier elektronik;
chemia bionieorganiczna, biochemia nieorganiczna,
interdyscyplinarna dziedzina wiedzy (z pogranicza chemii i biologii) badająca pierwiastki chem. (i ich związki, gł. koordynacyjne) występujące w organizmach żywych i istotne dla funkcjonowania tych organizmów, a także syntetyczne modele kompleksów biologicznych.
elektron
cząstka elementarna o masie me = 0,510 998 902(21) MeV/c2 (9,109 381 88(72) · 10–31 kg) i ładunku elektrycznym e = −1,602 176 462(63) · 10–19 C, występująca w 2 stanach ładunkowych: jako ujemny — negaton, i dodatni — pozyton;
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’],
Halla zjawisko kwantowe, kwantowy efekt Halla,
zjawisko Halla występujące w strukturach półprzewodnikowych zawierających dwuwymiarowy gaz elektronowy, wywołane polem magnet. o kierunku prostopadłym do płaszczyzny, w której znajduje się gaz;
kontaktowe zjawiska, zjawiska stykowe,
zjawiska elektronowe występujące na styku 2 różnych metali lub półprzewodników, a także na styku półprzewodnika z metalem.