mikroskopowe techniki

mikroskopowe techniki,

biol. techniki przygotowywania materiału biol. do obserwacji w mikroskopie opt. lub elektronowym.

Są wykorzystywane do obserwacji i analizy komórek, tkanek, narządów (organów), fragmentów, a także całych organizmów; w badaniach materiału żywego do obserwacji wykorzystuje się barwniki przyżyciowe, możliwie jak najmniej szkodliwe i najczęściej w bardzo niskich stężeniach; w przypadku badania obiektów utrwalonych (uprzednio zabitych) lub kopalnych materiał utrwala się (np. roztworem formaliny), odwodnia (alkoholem etylowym), następnie nasyca i zatopia w parafinie; przygotowanie preparatów mikroskopowych polega na skrojeniu materiału mikrotomem na cienkie skrawki (0,1–0,2 µm) i (po wypłukaniu parafiny oraz nawodnieniu) barwieniu (np. hematoksyliną — jądra komórkowe, lub eozyną — cytoplazmę, włókna kolagenowe); do obserwacji w mikroskopie elektronowym materiał badawczy (np. tkanki) zatapia się w polimerach (najczęściej poli(metakrylanie metylu)), skrawa ultramikrotomem na skrawki grub. 500–700 nm, podbarwia solami metali ciężkich dla nadania kontrastu w strumieniu elektronów; dla celów specjalistycznych (np. histochemii, diagnostyki klinicznej) opracowano tysiące szczegółowych technik różniących się np. rodzajem utrwalacza lub barwnika.