elektrody wzorcowe
Encyklopedia PWN
charakterystyczna dla każdej elektrody (półogniwa) różnica potencjałów Galvaniego (potencjał elektryczny fazy) między fazami tworzącymi tę elektrodę (np. elektrolitem i metalem), powstająca jako konsekwencja uformowania się elektrycznej warstwy podwójnej.
ogniwo galwaniczne stosowane jako wzorzec siły elektromotorycznej (SEM), służące do wzorcowania przyrządów mierzących napięcie elektr. i wyznaczania SEM innych ogniw metodą kompensacyjną;
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
elektroda porównawcza, elektroda odniesienia,
elektroda o stałym, dobrze odtwarzalnym potencjale, względem której mierzy się potencjały innych elektrod;
ogniwo galwaniczne złożone z elektrody zbudowanej z rtęci pokrytej pastą rtęci z siarczanem rtęci(I) (elektroda dodatnia) i elektrody z amalgamatu kadmu (elektroda ujemna), zanurzonych w nasyconym lub nienasyconym roztworze siarczanu kadmu; wynalezione 1892 przez amer. inż. E. Westona;
analityczny wykres, krzywa analityczna, krzywa wzorcowa,
w metodach analizy chemicznej graficzne przedstawienie zależności między sygnałem analitycznym a stężeniem (lub funkcją stężenia) albo ilością analitu w badanym materiale;
