dielektrykach

Encyklopedia PWN

dielektryki
[gr. di(á) ‘przez’, ḗ lektron ‘bursztyn’],
izolatory,
ciała bardzo słabo przewodzące prąd elektryczny;
polaryzacja dielektryka,
powstawanie dipolowego momentu elektrycznego dielektryka pod wpływem zewn. pola elektr. lub innych czynników (np. naprężeń mech., ogrzania);
ciało stałe,
fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii;
pasmowa teoria ciała stałego,
teoria tłumacząca właściwości elektronowe ciał stałych w oparciu o mechanikę kwantową.
pole elektryczne,
fiz. jedna z postaci, w której przejawia się pole elektromagnetyczne;
przebicie elektryczne,
duży, zwykle gwałtowny wzrost natężenia prądu elektr. w dielektryku lub półprzewodniku wywołany doprowadzeniem napięcia większego niż pewna charakterystyczna wartość, zw. napięciem przebicia.
Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>

Słownik języka polskiego

Kliknij, aby zobaczyć „dielektrykach” w Słowniku języka polskiego

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia