dielektrykach
Encyklopedia PWN
rozdzielanie ładunków elektrycznych różnych znaków w przewodnikach lub dielektrykach pod wpływem zewnętrznego pola elektrostatycznego;
indukcja elektryczna, wektor indukcji elektrycznej, 
,
wielkość charakteryzująca pole elektryczne wewnątrz dielektryka wytworzone przez swobodne ładunki elektryczne;
,
zjawisko przepływu prądu elektrycznego w dielektrykach pod wpływem pola wyładowanie elektryczne.
diatermia
początkowo metoda leczn. polegająca na nagrzewaniu ciała za pomocą fal elektromagnetycznych o częst. radiowych, obecnie termin określający także generatory tych fal (stosowane w medycynie od 1928).
[gr. diá ‘przez’, thérmē ‘gorąco’],
układ 2 przewodników (zwanych elektrodami lub okładkami kondensatora) rozdzielonych cienką warstwą dielektryka, mający zdolność gromadzenia ładunku elektrycznego;
elektron. lampa elektronopromieniowa, przeznaczona do zapisywania i przechowywania (zapamiętywania) przez pewien określony czas (do kilkunastu dni) informacji wprowadzanej w postaci sygnału elektrycznego;
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
