dielektrykach
Encyklopedia PWN
wzrost temp. dielektryka znajdującego się w polu elektr. wielkiej częst.;
przenikalność elektryczna, przenikalność dielektryczna, ε,
fiz. wielkość charakteryzująca właściwości elektr. ośrodka;
zjawisko przepływu prądu elektr. między źródłem prądu i jego odbiornikiem poza obwodem przewodowym, wynikające z istniejących wad objętościowych lub powierzchniowych dielektryka lub izolacji elektrycznej, a także wypływ prądu elektr. z powierzchni przewodu podczas wyładowania ulotowego (wyładowanie elektryczne);
podobieństwa między różnymi zjawiskami fiz., wyrażające się tym, że rządzą nimi identyczne lub podobne prawa i dzięki temu przebieg rozważanych zjawisk może być opisany za pomocą jednakowych zależności matematycznych.
fizyk niemiecki;
dielektryk wytwarzający zewn. pole elektr. w wyniku trwałego uporządkowania elektr. momentów dipolowych jego cząsteczek lub zgromadzenia na nim trwałego ładunku elektrycznego;
