całościowy
Encyklopedia PWN
całościowy i uporządkowany zespół zdań połączonych ze sobą stosunkami log. wynikania.
problematyka badawcza, której podstawy metodol. wynikają z istnienia wspólnych cech różnorodnych w swej naturze systemów, zjawisk i procesów (fiz., techn., ekon., biol., społ.), co umożliwia jednolite ich traktowanie.
sytuacja
filoz. całościowa i konkretna relacja jednostki z otoczeniem (przyroda, kultura, społeczeństwo), która określa i jednocześnie otwiera różne możliwości;
[łac.],
teoria literatury, właśc. teoria badań literackich, inne nazwy: teoria krytyki literackiej (w szerokim, tj. anglosaskim znaczeniu terminu „krytyka literacka”), metodologia badań literackich (w znaczeniu hist. i kryt. analizy doktryn literaturoznawczych):
jeden z 3 gł. (obok śajwasiddhanty i filozofii wiraśajwów) systemów filoz.-rel. śiwaizmu;
ros. prawnik, filozof, znawca i badacz sztuki;
