bronić
Encyklopedia PWN
amerykański konstruktor broni, wynalazca rewolweru.
termin używany od przełomu 1966 i 1967 w związku z rokowaniami na temat nierozprzestrzeniania broni jądrowej, zakończonymi podpisaniem 1 VII 1968 przez ZSRR, USA i Wielką Brytanię (w Moskwie, Waszyngtonie i Londynie) układu O nierozprzestrzenianiu broni jądrowej;
w Polsce forma reglamentacji działalności jednostki, przybierająca formę decyzji administracyjnej, noszącej różną nazwę;
denuklearyzacja
prawo usunięcie broni jądrowej (nuklearnej) z określonego obszaru lub utrzymanie statusu obszaru wolnego od tej broni, zwykle rozumiane jako tworzenie stref, w których jest zakazane produkowanie, rozmieszczanie, transport oraz magazynowanie broni jądrowej.
[łac.],
miotany na odległość przedmiot (amunicja), przeznaczony do rażenia celu lub wykonania innego zadania — np. zadymienia terenu, rozrzucenia ulotek;
propozycje rządu polskiego dotyczące ograniczenia, redukcji lub eliminacji sił zbrojnych i zbrojeń, rozmieszczenia oraz możliwości ich użycia w stosunkach między państwami.
