bronić
Encyklopedia PWN
piechota, dawniej zw. infanterią,
rodzaj wojska prowadzącego walkę pieszo, zwykle w najbliższej styczności z nieprzyjacielem;
wyrzucenie pocisku z broni miotającej (np. łuku, kuszy, broni palnej) oraz jego lot po torze.
kusza
ręczna broń miotająca;
[czes.? < fr.],
porozumienia ograniczające rozwój wyścigu zbrojeń, będące wynikiem rokowań rozbrojeniowych; m.in.
dyscyplina sport. obejmująca strzelanie do celu (tarczy strzeleckiej) z broni krótkiej i długiej,
