Transformacje
Encyklopedia PWN
część składowa transformacji ustrojowej, dokonującej się od 1989 i prowadzącej do nadania polskim instytucjom administracji publicznej cech właściwych demokratycznemu państwu prawnemu o gospodarce rynkowej, działającemu w ramach społeczeństwa obywatelskiego.
reformizm
w szerszym znaczeniu nazwa działań lub koncepcji społ.-polit. uznających reformę za jedynie dopuszczalną metodę wprowadzania zmian ustrojowych, prawnych lub organizacyjnych;
[łac. reformo ‘przekształcam’],
reprywatyzacja
przywrócenie byłym właścicielom bądź ich spadkobiercom prawa własności do nieruchomości, ruchomości lub przedsiębiorstw. Zjawisko społeczno-ekonomiczne występujące m.in. w Europie Wschodniej w XX i na początku XXI w., zwłaszcza po 1989 w krajach postkomunistycznych; realizowana w różnych formach i w różnym tempie (najbardziej zaawansowana w Niemczech — na terenie byłej NRD oraz w Czechach).
[łac.],
rewolucja francuska 1789–99,
rewolucja społeczna, w której wyniku zostały obalone monarchia absolutna i ustrój stanowy we Francji;
rewolucja przemysłowa, przewrót przemysłowy,
potoczne określenie całości zmian technicznych, ekonomicznych i społecznych będących konsekwencją transformacji gospodarki opartej na wykorzystaniu biologicznych, odnawialnych, źródeł energii (mięśnie, woda, wiatr, drewno) do gospodarki opartej na mineralnych źródłach energii (XVIII–XIX w. — węgiel, XX w. — ropa naftowa);
