Grób
Encyklopedia PWN
nazwa końcowego okresu (późna epoka brązu, ok. 1600–1165 p.n.e.) kultury helladzkiej;
archeol. kultura rozwijająca się od młodszego okresu przedrzymskiego do wczesnego okresu wędrówek ludów (przeł. III i II w. p.n.e.–poł. V w. n.e.) na terenach środkowej i południowej Polski oraz północnej Ukrainy (górny Bug i Dniestr);
archeol. kultura okresu wczesnorzymskiego (I–II w.) obszaru dorzecza Wezery i prawobrzeżnego Renu, znana gł. z cmentarzysk;
w. w woj. pomor., w pow. kartuskim (gmina Sulęczyno), na zachodnim skraju Pojezierza Kaszubskiego.
badeńska kultura, zw. też kulturą ceramiki promienistej,
archeol. kultura środkowoeur. eneolitu rozwijająca się w 2. poł. III tysiąclecia p.n.e.;
w. w woj. podlaskim, w pow. siemiatyckim (gmina Siemiatycze), na Wysoczyźnie Drohiczyńskiej.
