Grób

Encyklopedia PWN

cmentarzyska etruskie z IV–II w. p.n.e. z grobami wycinanymi w ścianach skalnych głębokich dolin rzecznych, przecinających północne regiony terytoriów — Caere, Tarkwinie i Wulczi, oraz tereny na południe i południowy zachód od jez. Bolsena (Blere, San Giuliano, San Giovenale, Norchia, Sovana);

pomorska kultura, zw. też kulturą grobów skrzynkowych, kulturą urn twarzowych, kulturą wschodniopomorską, kulturą wejherowsko-krotoszyńską,

archeol. kultura wczesnej epoki żelaza (VII–IV w. p.n.e.) na terenie Pomorza Wschodniego;

Stráže, właśc. Krakovany-Stráže,

miejscowość we wschodniej Słowacji (obecnie w obrębie Krakovan), położona na wschód od Vrbevé;

Zengővárkony

[zẹngöwa:rkoń],

stanowisko archeol. w południowych Węgrzech, ok. 18 km na północny wschód od m. Pecz;

Atreusza Skarbiec, zw. też Grobem Agamemnona,

nowoż. nazwa grobu kopułowego w Mykenach, badanego od końca XIX w.;

bożogrobcy, Kanonicy Regularni Stróże Świętego Grobu Jerozolimskiego, łac. Fratres Cruciferi Dominici Sepulchri Hierosolymitani, Canonici Regulares Custodes Sanctissimi Sepulchri Hierosolymitani, w Polsce miechowici,

zakon utworzony 1099 przez Godfryda z Bouillon lub Baldwina I w celu opieki nad Św. Grobem w Jerozolimie; wspólnota zawiązała grupę świeckich rycerzy i duchownych.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>