Grób

Encyklopedia PWN

cenotaf
[łac. cenotaphium < gr. kenotáphion ‘próżny grób’],
w starożytności pusty grobowiec bez zwłok zmarłego, którego ciała nie odnaleziono lub którego faktyczny grobowiec znajdował się w innym miejscu;
archeol. krąg kulturowy obejmujący następujące kultury neolitu i wczesnej epoki brązu: tzw. ogólnoeuropejski horyzont ceramiki sznurowej, kulturę grobów jednostkowych, toporów bojowych, ceramiki sznurowej, kulturę złocką, kulturę rzucewską, środkowodnieprzańską, kulturę fatjanowską, Chłopice-Veselé, mierzanowicką, strzyżowską;
Cerveteri
[czerwẹteri],
etruskie Ceisra, gr. Agylla, łac. Caere,
miejscowość i stanowisko archeol. w środkowych Włoszech, na północny zachód od Rzymu, dawniej Caere;
archeol. kultura okresów: rzym. i wędrówek ludów, lokalizowana na terenie Sambii, Natangii i Nadrowii;
Echnaton, pierwotnie Amenhotep IV, z XVIII dyn., data ur. nieznana, zm. 1334 p.n.e.,
król Egiptu, panował 1340–24 lub 1353–36 p.n.e..
miejsca pochówków staroż. Egipcjan.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia