Cerveteri
miejscowość i stanowisko archeol. w środkowych Włoszech, na północny zachód od Rzymu, dawniej Caere;
[czerwẹteri],
etruskie Ceisra, gr. Agylla, łac. Caere,
Cerveteri
Encyklopedia PWN
w starożytności jedno z najbogatszych i najważniejszych miast etruskich; największy rozkwit Cerveteri przypadł na VII i VI w. p.n.e. i wiązał się z rozwojem handlu mor. poprzez porty w Alsium (Palo), Pyrgi (Santa Severa) i Punicum (Santa Marinella); od VII w. p.n.e. w Cerveteri działali rzemieślnicy i artyści gr.; w 2. poł. VI w. p.n.e. Cerveteri stało się gł. ośr. sztuki jońsko-etruskiej; tradycyjnie przyjazne Rzymowi Cerveteri przyłączyło się w III w. p.n.e. do koalicji miast etruskich walczących z Rzymianami; po klęsce utraciło połowę terytorium 273 p.n.e.; 90 r. p.n.e. włączone do państwa rzym.; podczas wykopalisk odkryto tu pozostałości świątyń, cystern i in. urządzeń hydraulicznych oraz mury obronne z resztkami bram. W pobliżu Cerveteri liczne cmentarzyska z komorami grobowymi (m.in. nekropola Banditaccia) — groby tumulusowe, których wnętrza imitowały wygląd domów mieszkalnych, zdobione niekiedy malowidłami (groby: Malowanych zwierząt, Malowanych lwów), malowanymi fryzami terakotowymi lub polichromowanymi stiukami (grób Reliefów); sarkofagi z terakoty (Sarkofag małżonków).
