helladzka kultura

helladzka kultura,

kultura kręgu egejskiego epoki brązu rozwijająca się 3000–ok. 1100 p.n.e. na terenie późniejszej Grecji;

dzieli się na 3 okresy: wczesnohelladzki (III tys. p.n.e.), środkowohelladzki, zw. także minojskim (1. poł. II tys. p.n.e.), późnohelladzki (ok. 1600–1100 p.n.e.); okres wczesnohelladzki dzieli się na kultury: Eutresis, Koraku (Korakou), Lefkandi I, Tyryns (Tiryns), nazwane od reprezentatywnych dla nich miejscowości; kultura końcowej fazy okresu środkowohelladzkiego i okresu późnohelladzkiego jest zw. kulturą mykeńską.

Helladzka maska pośmiertna, XVI w. p.n.e. — Narodowe Muzeum Archeologiczne, Ateny

Mykeny, cytadela i tzw. okręg A grobów szybowych (Grecja)