kulisty
Encyklopedia PWN
dyfrakcja fal, ugięcie fal,
fiz. zespół zjawisk związanych z odstępstwami od praw optyki geometrycznej występującymi podczas rozchodzenia się fal, na brzegach nieprzezroczystych przesłon, a także na niejednorodnościach ośrodka, i to tym wyraźniej, im bardziej rozmiary przeszkód (otworów) są zbliżone do długości fali.
mat. funkcje Yn(θ, φ) dwóch zmiennych kątowych θ i φ (θ, φ — współrzędne sferyczne, czyli współrzędne punktu na sferze) będące rozwiązaniami równania różniczkowego o pochodnych cząstkowych:
, które pojawia się np. podczas całkowania we współrzędnych biegunowych równania Schrödingera, opisującego ruch elektronu w atomie wodoru;
![](https://mm.pwn.pl/emf/sferycznefunkcje.gif)
skupiska gwiazd, których wzajemne oddziaływania grawitacyjne przewyższają znacznie oddziaływania z gwiazdami otoczenia.
mat. zbiór punktów przestrzeni, których odległość od ustalonego punktu O (zwanego środkiem kuli) jest mniejsza lub równa stałej liczbie R (zwanej promieniem kuli);
techn. połączenie ruchowe (para kinematyczna) 2 członów umożliwiające ich względny ruch obrotowy wokół osi lub punktu.
astrofytum, Astrophytum,
rodzaj z rodziny kaktusowatych, wyodrębniony z rodzaju echinokaktus obejmujący 4–6 gat. sukulentów pędowych, występujących w Meksyku i Teksasie;