echolokacja

echolokacja

[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, łac. locus ‘miejsce’],

fiz. aktywna metoda poszukiwania, wykrywania i określania położenia (lokacji) obiektów za pośrednictwem sygnałów nadanych (wysłanych przez źródło — operatora);

polega na analizie ech, tj. analizie odbić nadanych sygnałów od tych obiektów; lokacja pasywna wykorzystuje sygnały wytwarzane przez poszukiwany obiekt (metody namiarowe lub nasłuchowe).

W echolokacji wykorzystuje się fale sprężyste, dźwiękowe lub ultradźwiękowe (echosonda) i elektromagnetyczne (radiowe radar lub świetlne lidar). Za pomocą układu nadawczo-odbiorczego, wyposażonego w nowoczesne urządzenia obróbki sygnałów i komputery, przeprowadza się szybką analizę sygnałów odbitych, co pozwala zlokalizować obiekty i określić ich prędkości poruszania się, rozmiary i in. charakterystyczne cechy.