Litwa. Muzyka

Litwa. Muzyka.

Ludową muzykę litew. (pieśni zw. dainami, wśród nich pieśni recytacyjne o małym ambitusie melodii) cechują: diatonika, zwroty pentatoniczne, często swobodne metrum, spokojne tempa, elementy wielogłosu (2, 3 głosy, efekty burdonu); tańce są zwykle utrzymane w metrum parzystym. Instrumenty: strunowe szarpane (kanklės), dęte drewniane (birbinė, trimitai), róg (ožragis). Muzyka rel. była uprawiana od XIV w.; w XIX i XX w. nastąpiło ożywienie życia muz. (zespoły chóralne, konserwatorium w Wilnie od 1899, Teatr Opery i Baletu w Kownie od 1920). Twórczość kompozytorów na przeł. XIX i XX w. (Č. Sasnauskas, M.K. Čiurlionis) oraz w XX w. (M. Petrauskas, K. Galkauskas, J. Karnavičius, J. Gruodis, Š. Šimkus, J. Tallat-Kelpsza, V. Bacevičius, B. Dvarionas, J. Juzeliunas, J. Švedas, B. Kutavičius, F. Bajoras, A. Bražinskas) wykazuje związki z rodzimym folklorem; muzykologię reprezentuje m.in. V. Landsbergis. W latach 80. debiutowali kompozytorzy: A. Martinaitis, M. Urbaitis, V. Bartulis, J. Tamulionis, O. Narbutaitė, a w latach 90. — R. Kabelis, R. Mažulis, N. Valančiūtė, Š. Nakas.