• agnozja
    [gr. agnōsía ‘nieświadomość’],
    upośledzenie lub utrata rozpoznawania bodźców działających na poszczególne narządy zmysłów, przy zachowaniu podstawowych funkcji tych narządów;
  • agoniści receptorów,
    farm. związki pobudzające receptory komórkowe i prowadzące do uruchomienia złożonych procesów w komórce;
  • agorafobia
    [gr. agorá ‘plac’, phóbos ‘strach’],
    med. objaw zaburzeń psychicznych; jedna z fobii; obawa prowadząca do unikania otwartej przestrzeni,
  • agrafia
    [gr. a- ‘nie’, gráphō ‘piszę’],
    utrata (zaburzenie, dysgrafia) zdolności pisania;
  • agramatyzm
    [gr. agrámmatos ‘analfabeta’, ‘niewykształcony’],
    niezdolność tworzenia prawidłowych form gramatycznych, trudności w budowaniu zdań;
  • agranulocytoza
    [gr. a- ‘nie’, łac. granulum ‘ziarnko’, gr. kýtos ‘komórka’],
    ostra, zagrażająca życiu choroba polegająca na znacznym zmniejszeniu liczby granulocytów (rodzaj leukocytów) we krwi;
  • agrawacja
    [łac. aggravatio ‘obciążenie’],
    med. nieuzasadnione stanem rzeczywistym przesadne, przejaskrawione, wyolbrzymiane ukazywanie przez chorego ciężkości występujących u niego objawów chorobowych;
  • akalkulia
    [łac.],
    utrata lub upośledzenie zdolności liczenia związane z organicznym uszkodzeniem mózgu.
  • akantoliza
    [gr.],
    med. utrata połączeń między komórkami naskórka prowadząca do powstania pęcherza;
  • akinezja
    [gr. a- ‘nie-’, kínēsis ‘ruch’],
    med. brak zdolności wykonywania ruchów czynnych;
  • akrocyjanoza
    [gr.],
    choroba objawiająca się sinicą i zaburzeniami czucia palców, dłoni, stóp, nosa;
  • akrofobia
    [gr.],
    med. jedna z fobii; silny patologiczny lęk przed miejscami wysoko położonymi (lęk wysokości).
  • akromegalia
    [gr. ákron ‘kończyna’, mégas, megálou ‘wielki’],
    przewlekła choroba wywołana nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu (somatotropiny), najczęściej przez gruczolak przysadki;
  • akseroftol, retinol, witamina A,
    oleista ciecz rozpuszczalna w tłuszczach i nierozpuszczalna w wodzie, wrażliwa na światło.
  • aktynomycyna D,
    farm. → daktynomycyna.
  • aktynoterapia
    [gr.],
    med. → światłolecznictwo.
  • aktywator plazminogenu tkankowy, t-PA,
    proteaza serynowa;
  • akupresura
    [łac. acus ‘igła’, premo ‘uciskam’],
    najstarsza metoda leczenia; pochodzi z Chin, znana już przed 5000 lat p.n.e.;
  • akupunktura
    [łac. acus ‘igła’, punctura ‘(u)kłucie’],
    metoda leczenia ludzi i zwierząt; polega na nakłuwaniu metalowymi igłami tkanek ciała w ściśle określonych miejscach.
  • akuszerka
    [fr.],
    med. → położna.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia