światłolecznictwo

światłolecznictwo,

med. dział fizykoterapii wykorzystujący biol. wpływ na organizm ludzki promieniowania elektromagnetycznego o długości fali od 15 000 do 200 nm, obejmującego podczerwień (IR), światło widzialne i nadfiolet (UV);

w profilaktyce, leczeniu i rehabilitacji mają zastosowanie: promieniowanie Słońca (światłolecznictwo naturalne) w postaci kąpieli słonecznych w solariach, lampy lecznicze (w gabinetach fizykoterapii) emitujące promieniowanie o różnym zakresie długości fal. Stosowanie promieniowania podczerwonego jest zalecane w chorobach, w których można się spodziewać korzystnego działania ciepła; promieniowanie nadfioletowe stosuje się w zmniejszonej odporności na infekcje, w przypadkach krzywicy, osteoporozie, astmie oskrzelowej, różnych chorobach skóry, źle gojących się ranach; przeciwwskazaniami są m.in. niewydolność krążenia, nadciśnienie, gruźlica płuc, stany przednowotworowe skóry, ostre choroby oraz przyjmowanie niektórych leków (np. sulfonamidów).