• amputacja kończyny,
    med. zabieg chirurgiczny (rodzaj amputacji).
  • anaboliczne środki, anabolica,
    farm. grupa leków o budowie steroidowej, pochodnych męskich hormonów płciowych — androgenów; podobnie do androgenów nasilają syntezę białka, lecz wykazują słabsze działanie androgenne;
  • analeptyki
    [gr. analēptikós ‘przywracający siły’],
    analeptica, środki cucące,
    obecnie rzadko stosowana grupa leków pobudzających ośrodki oddechowe i krążeniowe w pniu mózgu, a w dużych dawkach także inne obszary ośrodkowego układu nerwowego;
  • analgan,
    lek przeciwbólowy, którego głównym składnikiem jest salicylamid;
  • analgetyki
    [gr.],
    farm. → przeciwbólowe leki.
  • analgezja
    [gr.],
    zniesienie czucia bólu z zachowaniem innych rodzajów czucia, np. temperatury, dotyku, bez utraty przytomności;
  • analizator gazów krwi,
    urządzenie do oznaczania we krwi zawartości tlenu i dwutlenku węgla, a także mierzenia pH krwi;
  • analizator krwi,
    urządzenie do oznaczania składników krwi, gł. morfotycznych (leukocyty, erytrocyty, płytki krwi) i różnicowania ich.
  • anamneza
    [gr. anámnēsis ‘przypomnienie’],
    wywiad lekarski,
    med. jedna z metod badania lekarskiego;
  • anankastyczny zespół, zespół natręctw,
    med. zespół zaburzeń psychicznych;
  • anaplazja
    [gr.],
    med. stan tkanki polegający na zmianach w komórkach i zaburzeniu architektoniki tkankowej.
  • androfobia
    [gr.],
    chorobliwy wstręt do mężczyzn.
  • androgeny
    [gr. anḗr, andrós ‘mężczyzna’, ‘człowiek’, génos ‘ród’, ‘pochodzenie’],
    męskie hormony płciowe z grupy steroidów, wydzielane przez komórki śródmiąższowe jądra, a także (w znacznie mniejszych ilościach) przez korę nadnerczy i jajniki;
  • andrologia
    [gr. anḗr, andrós ‘mężczyzna’, ‘człowiek’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
    dział medycyny, stanowiący jedną z gałęzi endokrynologii;
  • andropauza
    [gr.],
    okres w życiu mężczyzny wywołany wygasaniem czynności hormonalnej, przede wszystkim jąder;
  • anemia
    [gr.],
    med. → niedokrwistość.
  • anestetyk,
    farm. → znieczulające środki.
  • anestezja
    [gr. anaisthēsía ‘nieczułość’],
    znieczulenie ogólne, pot. zw. narkozą,
    kontrolowane, odwracalne zniesienie świadomości, odruchów, czucia bólu i in. bodźców;
  • anestezja zdysocjowana,
    rodzaj znieczulenia;
  • anestezjologia
    [gr. anaisthēsía ‘znieczulenie’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
    med. nauka i dział medycyny klinicznej zajmującej się wszystkimi metodami znieczulenia, prowadzeniem chorych bezpośrednio przed, w czasie i po operacji;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia