teletekst

teletekst

[gr.-łac.],

usługa telewizyjna polegająca na przesyłaniu w sygnale telewizyjnym (zwykle w czasie trwania impulsów wygaszania pionowego; telewizja) dodatkowych informacji, w postaci zakodowanych cyfrowo znaków alfanumerycznych i graficznych;

informacje te są następnie odtwarzane (często w kolorze) na ekranie odbiornika telew. wyposażonego w specjalny dekoder. Informacje przeznaczone do przesyłania są grupowane w tzw. strony, tworzone w odpowiednich stanowiskach redakcyjnych (współpracujących z komputerem). Użytkownik może wybierać i przeglądać interesujące go strony na ekranie telewizora. W Polsce przyjęto system teletekstowy (tak zwany teletekstem B), w którym każda strona informacji zawiera 24 wiersze i jest nadawana w czasie 0,12 s. Formą teletekstu jest telegazeta; 1989 utworzono w Telewizji Pol. redakcję telegazety opracowującą informacje emitowane w systemie teletekstu; pol. telegazeta należy do największych na świecie (1994 ok. 1100 str. w edycji krajowej i ok. 600 str. w edycji satelitarnej); zawiera informacje społ.-polit., gosp., kult., rel., ogłoszenia itd. Zespół Telegazety opracowuje od 1994 także napisy dla niesłyszących, emitowane jednocześnie z danym programem.

Dekodery teletekstu mają zazwyczaj pamięć przechowującą kilka wybranych stron, są również spotykane dekodery współpracujące bezpośrednio z mikrokomputerem (tzw. karty teletekstu), pozwalające na automatyczną rejestrację wybranych stron. Teletekst zaczął się rozpowszechniać w latach 70. XX w.