systematyka gleb
 
Encyklopedia PWN
systematyka gleb,
dział gleboznawstwa, zajmujący się klasyfikacją i podziałem gleb;
istotną częścią systematyki gleb jest taksonomia, która skupia się na podstawach klasyfikacji oraz na analizie stosunków między wyodrębnionymi jednostkami; najstarsze podziały gleb uwzględniały przede wszystkim funkcje produkcyjne gleby, podziały te, rozszerzane i zmieniane, są stosowane do dziś (gleb kartografia); nowoczesna definicja gleby, sformułowana przez W.W. Dokuczajewa, zapoczątkowała tworzenie genetycznej systematyki gleb. Podstawową jednostką genetyczną systematyki gleb jest typ (charakteryzuje się m.in. swoistym profilem glebowym), typy łączą się w rzędy i działy, a dzielą na podtypy, rodzaje i gatunki; klasyfikacja do rzędu i działu uwzględnia czynniki glebotwórcze oraz ogólny kierunek glebotwórczego procesu, do podtypu — odchylenie od gł. kierunku rozwoju, do rodzaju — skałę macierzystą, a do gat. granulometryczny skład gleby. Istnieją systematyki gleb, które całkowicie zerwały z genet. podstawą, np. amer. system klasyfikacji określający przynależność gleby do danego typu na podstawie diagnostycznych poziomów glebowych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia