stadhouder
 
Encyklopedia PWN
stadhouder
[stạthaudər] Wymowa,
namiestnik,
w średniow. i nowoż. Niderlandach osoba sprawująca w imieniu władcy władzę w prowincji;
w Holandii od 1572 urząd ten piastowali (z przerwami) książęta Oranii (linia ottońska rodu Nassau).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia