solidaryzm
kierunek społeczno-polityczny, głoszący tezę o naturalnej wspólnocie interesów łączącej ludzi niezależnie od miejsca zajmowanego przez nich w strukturze społecznej;
[fr. < łac.],
solidaryzm
Encyklopedia PWN
według solidaryzmu wspólnota ta ma nadrzędny charakter, wznosi się ponad różnice społeczne, sprzeczności polityczne, ekonomiczne i ideologiczne, dlatego jest możliwy pokój społeczny w imię jedności (właściwej małej społeczności), solidarności państwowej, etnicznej lub nawet ogólnoludzkiej. Zgodnie z założeniami solidaryzmu, człowiek żyjąc w społeczeństwie musi zachowywać się zgodnie z obowiązującymi normami społecznymi, ich nieprzestrzeganie narusza zasadę solidarności i wywołuje reakcję społeczeństwa; zasada solidarności jest zasadą naczelna i ma rozstrzygające znaczenie dla zachowania ładu społecznego, który zapewnia trwanie i rozwój zbiorowości jako całości. Państwo jest organicznym związkiem rządzących i rządzonych. Solidaryzm jako kierunek społeczno-polityczny powstał w 2. połowie XIX w.; miał licznych teoretyków, zwłaszcza we Francji (m.in. É. Durkheim, L. Duguit, L. Bourgeois, Ch. Gide). Idea solidaryzmu była rozwijana m.in. na gruncie społecznej nauki Kościoła, gdzie została powiązana z koncepcją korporacjonizmu, na gruncie konserwatyzmu (przeciwstawiającego zintegrowaną wspólnotę społeczeństwu masowemu).
