kalokagatia
filoz. w starożytnej Grecji ideał harmonijnego połączenia w człowieku piękna ciała z dobrocią i dzielnością moralną;
[gr. kalós kai agathós ‘piękny i dobry’],
kalokagatia
Encyklopedia PWN
rozpowszechniony był pogląd, że wrodzoną cechą wyższych warstw społecznych jest piękno i dobro, niższych zaś — zło i brzydota; poglądowi temu przeciwstawiali się sofiści, twierdząc, że piękno i dobro człowiek zawdzięcza wychowaniu.
