energia wiązania

energia wiązania,

energia, którą trzeba dostarczyć układowi fiz. (np. cząsteczce, jądru atomowemu), aby rozdzielić go na poszczególne składniki;

Wielkość e.w. wskazuje, jak silnie jest związany układ, a tym samym jak jest on trwały — zależy ona od rodzaju sił powodujących wiązanie; e.w. atomów w cząsteczce (wiązanie chem., siły elektrostat.) jest stosunkowo mała, rzędu eV; e.w. nukleonów w jądrze atomowym (siły jądr.) jest duża, rzędu MeV (od kilku MeV dla najlżejszych jąder, do ponad tysiąca MeV dla jąder ciężkich). E.w. układów fiz. decyduje o przebiegu procesów, w których one występują; np. e.w. poszczególnych jąder decyduje o przebiegu różnych procesów jądr., zwłaszcza procesów, na których opiera się obecna (rozszczepienie jąder) i przyszła (synteza jąder) energetyka jądrowa. E.w. układu jest proporcjonalna do niedoboru masy Δm tego układu i zgodnie z relatywistycznym związkiem między masą a energią wyraża się wzorem: E = Δmc² (c — prędkość światła w próżni).