dualizm jądrowy
 
Encyklopedia PWN
dualizm jądrowy,
odmienność w budowie i funkcjonowaniu jąder w obrębie jednej komórki, tworzących tzw. aparat jądrowy;
występuje tylko u pierwotniaków — heterokariotycznych przedstawicieli otwornic oraz wszystkich orzęsków; cechą charakterystyczną dualizmu jądrowego jest współwystępowanie 2 typów jąder w jednej komórce: makronukleus, jądro wegetatywne — duży, zawiera liczne jąderka, jego DNA ulega wielokrotnej replikacji (poliploidalność), lecz nie zawiera kompletu chromosomów, gdyż te ulegają fragmentacji i częściowo resorpcji; dzieli się amitotycznie, a jądra potomne z reguły różnią się zawartością DNA; reguluje funkcje wegetatywne komórki; mikronukleus, jądro generatywne — mały, o silnie zagęszczonej chromatynie; zwykle diploidalny, dzieli się mejotycznie i mitotycznie w czasie koniugacji (i autogamii); jego genom zapewnia utrzymanie stałego kompletu materiału dziedzicznego danego szczepu (tzw. linię germinalną).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia