dominowanie

dominowanie, panowanie cech,

genet. zjawisko polegające na tym, że na fenotyp heterozygoty wpływa tylko 1 z 2 obecnych w komórce alleli danego genu;

allel kształtujący fenotyp jest nazywany dominującym, natomiast drugi (pozbawiony tego wpływu) — recesywnym (recesywność); każda para alleli wykazuje swoistą relację dominacji: dominowanie całkowite jednego z alleli (dominującego) względem drugiego (recesywnego); dominowanie niezupełne — powstały fenotyp jest pośrednim w stosunku do fenotypów charakterystycznych dla obu alleli w formie homozygoty (np. kwiaty rośliny powstałej z krzyżówki między roślinami mającymi czerwone i białe kwiaty są koloru różowego); kodominacja — fenotypy warunkowane przez obydwa allele ujawniają się niezależnie (np. łaciate koty są potomstwem kotów o jednolitym, lecz różnym ubarwieniu). Molekularny mechanizm dominowania najłatwiej wyjasnić dla takiego przypadku, gdy allel recesywny jest związany z brakiem aktywnej formy danego enzymu; jeżeli obecność jednej kopii funkcjonalnego genu (allelu dominującego) zapewnia syntezę aktywnego enzymu w ilości zapewniajacej dominujący fenotyp, to jest to przykład dominowania całkowitego (np. allel albinizmu jest recesywny wobec wszystkich innych alleli wpływających na barwę sierści lub skóry).