denar
 
Encyklopedia PWN
denar
[łac. denarius ‘10 asów’],
srebrna moneta;
denar rzymski, bity 214–11 r. p.n.e.; początkowo równy 10 asom lub 4 sestercom i ważący 4,5 g; od ok. 140 p.n.e. 1 denar = 16 asów; stopniowo zmniejszano ciężar denara, od 194 główną próbę srebra; od końca III w. bito denary miedziane (emisję tę kontynuowano w Bizancjum i germańskich państwach sukcesyjnych do VI w.); w państwie Franków (nazwa „denar” od 2. połowy VII w.), w wyniku karolińskiej reformy monetarnej (ok. 790) denar był równy 1/12 solida lub 1/240 funta (wagowego i obrachunkowego) i ważył 1,6 g; w średniowiecznej Europie stał się podstawową jednostką monetarną; od XII w. w środkowej Europie bity często jako brakteat; na przełomie XIII i XIV w., w wyniku reformy groszowej, wprowadzającej większe monety srebrne, denar stał się monetą o niskiej próbie lub miedzianą — zdawkową (fenig); w Polsce zanikł w XVII w.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Denar Władysława Warneńczyka fot. M. Kowalewski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Denar Bolesława I Chrobrego, rewers fot. M. Kowalewski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia