budowlane materiały

budowlane materiały,

materiały stosowane zarówno do wykonania budowli, jak też do jej naprawy, remontu, modernizacji, przez wykorzystanie ich na stałe w obiekcie.

Zależnie od struktury fiz. rozróżnia się następujące grupy materiałów bud.: 1) kamienie naturalne i produkty ich rozdrobnienia (kruszywa, glina); 2) spoiwa bud. (cement, wapno, gips); 3) ceramika bud. (cegła, pustaki, dachówka, płytki klinkierowe); 4) kamienie sztuczne (zaprawy, betony); 5) metale (rury, kształtowniki i blachy ze stali, ołowiu, cynku, miedzi, żeliwa); 6) drewno (stolarka bud., deski, klepki oraz wyroby drewnopochodne, np. płyty: pilśniowe, wiórowe, paździerzowe, wiórowo-cementowe; 7) materiały szklane (szyby, luksfery, pustaki, włókno szklane); 8) tworzywa sztuczne (wykładziny podłogowe, materiały izolacji termicznej, tapety). Ze względu na przeznaczenie rozróżnia się materiały konstrukcyjne (cegła, beton, beton zbrojony, stal), instalacyjne (rury, przewody, oprawy, kształtki, armatura) i izolacyjne do izolacji: ciepłochronnej (szkło piankowe, gazobetony, styropian), przeciwwilgociowej (papa, lepik, smoła, folia z tworzyw sztucznych), dźwiękowej (płyty korkowe, paździerzowe, wata szklana, tworzywa piankowe). Obecnie nowe materiały budowlane powstają coraz częściej w wyniku komputerowego projektowania materiałów o założonych z góry właściwościach; często łączy się 2 materiały w jeden wyrób wielofunkcyjny (np. pustaki ścienne z lekkich betonów uzupełniane wkładkami ocieplającymi z wełny miner.); kompozyty z różnymi odpadami z zakładów papierniczych lub metalurgicznych. Współczesne kierunki rozwojowe w dziedzinie materiałów budowlanych to: ulepszanie tradycyjnych materiałów, rozszerzanie ich asortymentu i opracowywanie nowych materiałów o uproszczonej technologii wykonywania i stosowania, łatwych w konserwacji, często łączonych z kilku różnych materiałów (materiały warstwowe, np. płyty warstwowe typu sandwich); dąży się do produkcji materiałów lżejszych, w szczególności o mniejszej energochłonności i materiałochłonności, dlatego coraz częściej, jako surowce lub dodatki, są wykorzystywane odpady przem. (pod warunkiem nieszkodliwości dla zdrowia), m.in.: żużle wielkopiecowe i paleniskowe, popioły lotne, gips z odsiarczania spalin ze spalania węgla, pyły krzemionkowe, odpady kam. i drzewne. Materiały powinny mieć stosowne do przeznaczenia właściwości techn.: wytrzymałość mech. (zapewniającą nośność i stateczność budowli), właściwości dające odporność na wpływy atmosferyczne i chem., odpowiednie właściwości cieplne, akustyczne, sorpcyjne (np. małą nasiąkliwość wodą, małą kapilarność) oraz zapewniające użytkownikom budowli ochronę przed hałasem, właściwą izolację termiczną, a także bezpieczeństwo pożarowe. Od materiałów budowlanych jest wymagana trwałość i higieniczność, czyli niewystępowanie szkodliwego oddziaływania na zdrowie mieszkańców i użytkowników budynków (promieniotwórczości, emisji substancji toksycznych, elektryzacji i pól elektrycznych). Istotne jest także ograniczanie i eliminowanie szkodliwego działania materiałów na środowisko naturalne w okresie ich produkcji, stosowania i po zakończeniu tzw. życia technicznego.

Właściwości materiałów budowlanych powinny spełniać wymagania zawarte w odpowiednich dokumentach techn. (normach, a w przypadku braku norm — aprobatach techn.); do sprzedaży powinny być dopuszczane jedynie te materiały, dla których wydano tzw. certyfikat na znak bezpieczeństwa albo certyfikat zgodności z odpowiednią normą czy aprobatą.