blacha
 
Encyklopedia PWN
blacha
[niem.],
wyrób hutniczy ze stali lub metali nieżelaznych, o małej grubości i dużych wymiarach poprzecznych, otrzymywany przez walcowanie na gorąco lub na zimno;
blacha jest produkowana w arkuszach o zróżnicowanych rozmiarach i grubości; rozróżnia się blachy cienkie (o grub. do 3,0 mm) i blachy grube (o grub. pow. 3,0 mm), blachy bimetalowe, blachy specjalne (np. faliste, żeberkowe) oraz blachy z pokryciem: ocynkowana — cienka blacha ze stali węglowej konstrukcyjnej, pokryta obustronnie na gorąco warstwą cynku, odporna na wpływy atmosferyczne, stosowana na pokrycia dachów, rynny, wiadra itp.; ocynowana (blacha biała) — cienka blacha stalowa niskowęglowa, walcowana na zimno, pokryta obustronnie warstwą cyny, odporna na korozję, stosowana do wyrobu opakowań, gł. puszek do konserw.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia