Złota Bulla
 
Encyklopedia PWN
Złota Bulla 1356,
przywilej wydany 10 I 1356 przez cesarza Karola IV Luksemburskiego na sejmie Rzeszy w Norymberdze;
regulowała prawo wyboru króla, które otrzymało 7 elektorów: duchowni — arcybpi Moguncji (kanclerz Rzeszy), Kolonii (kanclerz Włoch) i Trewiru (kanclerz Burgundii) oraz świeccy — król Czech (cześnik Rzeszy), książę sasko-wittemberski (marszałek Rzeszy), margrabia brandenburski (komornik Rzeszy) i palatyn reński (stolnik Rzeszy); elektorom przysługiwały w ich księstwach — wobec których przyjęto zasadę niepodzielności — prawa suwerenne, pełna autonomia sądownicza i możliwość dysponowania regaliami; Z.B. zawierała także postanowienia skierowane przeciwko miastom i drobnemu niezależnemu rycerstwu, zabraniając im, w interesie władzy terytorialnej, łączenia się w związki.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Złota Bulla wydana 1356 przez cesarza Karola IV Luksemburskiego (rewers)fot. T. Żółtowska-Huszcza/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia