Sardynii, Królestwo
 
Encyklopedia PWN
Sardynii, Królestwo,
państwo wł. 1720–1861.
oprócz wyspy w skład Królestwa Sardynii wchodziły Sabaudia i Piemont; sojusz króla Wiktora Amadeusza III z Wielką Brytanią i udział Królestwa Sardynii w I koalicji antyfr. spowodował 1792 utratę Sabaudii i Nicei na rzecz Francji, a 1798 okupację fr. wszystkich posiadłości Królestwa Sardynii na lądzie; po kongresie wiedeńskim 1815 król Sardynii, Wiktor Emanuel I, odzyskał swe posiadłości, a ponadto otrzymał Genuę i protektorat nad Monako; w wyniku rewolucji 1848 król Karol Albert został zmuszony do ogłoszenia konstytucji (Statut Królestwa) i zwołania pierwszego parlamentu; od 1851 premierem był C. Cavour; w latach 50. XIX w. Królestwo Sardynii — zwłaszcza Piemont — było azylem dla działaczy risorgimento i gł. ośr. walki o zjednoczenie Włoch; 1859 Austria wypowiedziała wojnę Królestwu Sardynii i po zwycięstwie wojsk fr.-sardyńskich nad armią austr. pod Solferino utraciła na rzecz Królestwa Sardynii Lombardię; za pomoc Francji w walce o zjednoczenieWłoch (porozumienie w Plombières, 1858) Królestwo Sardynii odstąpiło jej 1860 Sabaudię i Niceę; 1860 oddziały G. Garibaldiego oraz wojska sardyńskie opanowały cały półwysep (z wyjątkiem Wenecji i okręgu Rzymu); na podstawie konstytucji Królestwa Sardynii opracowano konstytucję Królestwa Wł., proklamowanego 17 III 1861 przez pierwszy wł. parlament, natomiast król Królestwa Sardynii, Wiktor Emanuel II, został królem Włoch.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia