Statut fundamentalny Królestwa Sardynii
 
Encyklopedia PWN
Statut fundamentalny Królestwa Sardynii, wł. Statuto Fondamentale del Regno di Sardegna, tzw. statut albertyński,
konstytucja Królestwa Sardynii;
podpisany 4 III 1848, był wzorowany na fr. konstytucji 1830; gwarantował podstawowe swobody obywatelskie i wprowadzał system rządów parlamentarno-gabinetowych (pierwszym premierem został C. Balbo); stał się jedyną konstytucją wł., która nie została anulowana po upadku Wiosny Ludów we Włoszech (1849); od 1861 stanowił zasadniczą część konstytucji zjednoczonych Włoch (w okresie faszyzmu nie respektowana, formalnie przetrwała do 1946).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia