Rayleigha–Jeansa prawo promieniowania

Rayleigha–Jeansa prawo promieniowania

[p. p. reılija dżinsa],

fiz. prawo określające zależność gęstości energii promieniowania ρ(ν) (tj. energii przypadającej na jednostkę częst. promieniowania dν i jednostkę objętości dV) ciała doskonale czarnego znajdującego się w temperaturze T od częst. ν;

jest ono opisane wzorem: ρ(ν)dν = , gdzie c oznacza prędkość światła w próżni, a k_B — stałą Boltzmanna; p.p.R.–J. jest zgodne z rezultatami doświadczalnymi jedynie w zakresie niskich częst.; w odróżnieniu od prawa promieniowania Plancka, które zakłada kwantową naturę promieniowania, p.p.R.–J. zostało wyprowadzone w ramach klas. mechaniki statyst. i opiera się na zasadzie ekwipartycji energii; prawo sformułowane 1911 niezależnie przez lorda Rayleigha i J.H. Jeansa; 1916 A. Einstein, analizując oddziaływanie promieniowania z materią, wykazał, że p.p.R.–J. jest przybliżeniem prawa promieniowania Plancka i można je stosować jedynie dla niskich częstości.