Quesnay François
 
Encyklopedia PWN
Quesnay
[kenẹ]
François Wymowa, ur. 4 VI 1694, Méré k. Paryża, zm. 16 XII 1774, Wersal,
francuski ekonomista, lekarz.
Nadworny lekarz markizy J.A. de Pompadour i Ludwika XV; twórca fizjokratyzmu, którego podstawowe tezy sformułował w Tableau économique (1758), w której zawarł syntezę reprodukcji prostej, zapewniającej odpowiednie proporcje w procesie produkcji, jak i schemat przepływów międzygałęziowych w gospodarce; zdaniem Quesnaya tylko praca w rolnictwie jest produkcyjna, tzn. tworzy nadwyżkę bogactwa ponad koszty jego wytworzenia, zaś praca w pozostałych działach ma charakter „jałowy”; po 1765 publikował pod pseudonimami prace, w których objaśniał istotę praw naturalnych, takich jak wolność osobista i gospodarcza oraz własność, tworzących podstawę prawa stanowionego, pokazywał zalety rzemiosła i handlu, tłumaczył zasady podziału społeczeństwa na klasę pomnażającą produkt społeczny, czyli produkcyjną, oraz jedynie konsumującą koszty produkcji, czyli jałową. Z tego punktu widzenia na społeczeństwo składa się produkcyjna klasa rolników oraz „jałowa” klasa kupców i rzemieślników; inne dzieła: La physiocratie (1768), Maximes generales du Gouvernement Économique d’un Royaume Agricole (1758), Elements de la philosophie rurale (1768).
Bibliografia
J. ZAGÓRSKI Ekonomia Franciszka Quesnaya, Warszawa 1963.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia