Polski Komitet Normalizacyjny
 
Encyklopedia PWN
Polski Komitet Normalizacyjny (PKN),
państw. jednostka organizacyjna, której zadaniem jest organizowanie i prowadzenie normalizacji krajowej, w tym zatwierdzanie, rozpowszechnianie i wycofywanie Polskich Norm;
utworzony 1924, działający 1972–79 w ramach Pol. Kom. Normalizacji i Miar oraz 1979–93 w strukturze Pol. Kom. Normalizacji, Miar i Jakości; reaktywowany 1994 na mocy ustawy o normalizacji z 1993, przekształcony na mocy ustawy o normalizacji z 2002. Przy PKN działa Rada ds. Normalizacji, organ opiniodawczy i doradczy, w którego skład wchodzą przedstawiciele organów państw., organizacji gosp., nauk., techn. i społ.; PKN działa poprzez komitety techn. opracowujące projekty Pol. Norm. PKN jest czł. Międzynar. Organizacji Normalizacyjnej (ISO) i Międzynar. Komisji Elektrotechnicznej (IEC), afiliantem Eur. Kom. Normalizacyjnego (CEN) i Eur. Kom. Normalizacyjnego Elektrotechniki (CENELEC), na mocy podpisanego porozumienia pełni rolę Krajowej Jednostki Normalizacyjnej (NSO) Eur. Inst. Norm Telekomunik. (ETSI).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia